Tak to już chyba jest, że wszystkie rzeczy pojawiają się tutaj z wielkim opóźnieniem. Niektóre teksty czekają nadal na publikację w katalogach z bardzo odległymi datami w nazwach. W styczniu tego roku miałem przyjemność wystąpić na TEDx zorganizowanym przez uczniów poznańskiego „Marcinka” czyli I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Marcinkowskiego. Było to dla mnie niezwykle miłe doświadczenie z dwóch powodów. Po pierwsze – zaprosili mnie tam uczniowie żebym ich rówieśnikom przedstawił mój punkt widzenia na kwestię przygody. Po drugie, że właśnie Ci młodzi słuchacze okazali się bardzo spragnieni takiego podejścia. Bardzo mnie to cieszy ponieważ mam wrażenie, że to, co mówię, nie jest łatwe do przyjęcia w obecnym świecie. Opowiadałem im o umiłowaniu prostoty, o improwizacji, o zachwycie zwyczajnym, codziennym… Pokazywałem rzeczy bardzo bliskie i niemal prozaiczne. Namawiałem do upraszczania. Wiem, że na co dzień żyją, jak my wszyscy przecież, w świecie upchanym kolorowymi obrazkami, odległymi krajobrazami i zachętą do zdobywania więcej, dalej i bardziej. Tak łatwo jest dać się ponieść myśli, że to kolejne pokolenie jest gorsze, zagubione, słabe, leniwe, wpatrzone w ekrany od rana do nocy, czerpiące wiedzę z memów. Być może. Ale to spotkanie daje mi nadzieję, że nawet jeśli tak jest — jest to także pokolenie ciekawe świata, godne zrozumienia i uwagi oraz otwarte na to, co możemy im przekazać.
